Automaticity, Habit, Routines

Stare nawyki trudno wykorzenić: Przerywanie niepożądanych zachowań nawykowych

Annabel Stone i Phillippa Lally, University of Surrey, Wielka Brytania

Nowy Rok to często czas, w którym dążymy do zmian, motywowani chęcią wykształcenia nowych nawyków i gotowością do porzucenia złych przyzwyczajeń, gdy tylko zegar wybije północ. Odkurzamy nasze buty do biegania, wypełniamy nasze wózki na zakupy świeżymi owocami i warzywami… kto kiedyś nie myślał „Nowy Rok, Nowe Ja”? Ale dlaczego gdy tylko upłynie miesiąc, okazuje się, że nasze buty do biegania widziały światło dzienne tylko dwa razy, a świeże owoce leżą tak długo, że aż zaczynają wysychać? Wygląda na to, że nasze złe nawyki podążyły za nami w Nowy Rok. (more…)

Brief behavioural intervention, Communication, Interventions, Physical activity

Liczy się każda konsultacja zdrowotna: Promowanie aktywności fizycznej w placówkach opieki zdrowotnej

Amanda Daley, Loughborough University, Wielka Brytania

Realizowana w Wielkiej Brytanii i Irlandii Inicjatywa Making Every Contact Count ma na celu wykorzystanie tysięcy konsultacji udzielanych każdego dnia przez pracowników systemu opieki zdrowotnej pacjentom  dla promowania zmiany zachowań. W szczególności inicjatywa ta ma służyć zachęceniu pracowników ochrony zdrowia do wykorzystania naturalnie pojawiających się w rutynowej praktyce okazji do przeprowadzenia krótkich interwencji zmiany zachowań zdrowotnych u pacjentów. Sukces kampanii takich jak Making Every Contact Count zależy więc od gotowości pracowników systemu opieki zdrowotnej do prowadzenia takich rozmów podczas konsultacji. Making Every Contact Count jest dla wszystkich i nie ogranicza się do konkretnych pracowników opieki zdrowotnej, usług zdrowotnych lub pacjentów. Tym samym, Making Every Contact Count może też zmniejszyć nierówności zdrowotne, ponieważ przyjmuje podejście integracyjne, w ramach którego wszyscy pacjenci otrzymują wsparcie w trakcie konsultacji. (more…)

Cancer, Fear

What if it comes back? The question that is on the minds of those who experienced cancer treatment and their loved ones

By Gozde Ozakinci, University of Stirling 

Cancer is very much associated with scary statistics. For instance, like the one ‘1 in 2 people will develop some form of cancer in their lifetime’.  But there are encouraging developments too that suggests that cancer survival rates are improving.  The last count in 2018 suggests that there are nearly 44 million people who survived the cancer diagnosis and treatment in the world. This is welcome news to those who have experienced cancer diagnosis and treatment. 

The improvement in survival rates also means that more and more people live with the consequences of cancer treatment. One of these consequences is experiencing fears about cancer coming back. In the literature, it is defined as “fear, worry, or concern relating to the possibility that cancer will come back or progress” and recognised widely as one of the most significant issues that impact on the quality of life of those living after a cancer diagnosis.  (more…)

Communication

ZROZUMIEĆ CZYNNIKI WPŁYWAJĄCE NA DAWSTWO NARZĄDÓW 

Dr Lee Shepherd, Northumbria University, Wielka Brytania

Professor Ronan E. O’Carroll, University of Stirling, Wielka Brytania

Professor Eamonn Ferguson, University of Nottingham, Wielka Brytania

Wiele jest historii o tym, jak przeszczepianie narządów od zmarłych osób stało się ratunkiem dla innych. Rzeczywiście, każdy zmarły dawca narządów może odmienić życie nawet dziewięciu osób. Jednak narządów do przeszczepienia jest zbyt mało. Niedobór ten skutkuje długimi listami oczekujących i śmiercią przed otrzymaniem narządu. Dlatego warto zrozumieć, jakie czynniki wpływają na prawdopodobieństwo oddania swoich narządów w wypadku śmierci.

(more…)

Dyadic interventions, Goal setting, Physical activity, Social Support

“Masz ochotę na spacer?” – Diadyczne wsparcie zmiany zachowania podczas chodzenia po udarze mózgu

Stephan Dombrowski, University of New Brunswick, Kanada

Odchodzenie od śmierci

Chodzenie jest jedną z najbardziej podstawowych form ruchu człowieka i wiąże się z wieloma korzyściami zdrowotnymi. Wyniki badań sugerują, że osoby, które chodzą więcej, są mniej narażone na przedwczesną śmierć, co sugeruje, że możliwe jest uniknięcie śmierci (przynajmniej na jakiś czas).

Chodzenie a udar mózgu

Chodzenie jako forma aktywności fizycznej jest szczególnie pomocne dla osób po udarze mózgu, który jest główną przyczyną niepełnosprawności u dorosłych. Regularna aktywność fizyczna po udarze może zmniejszyć ryzyko ponownego jego wystąpienia, pomóc w powrocie do zdrowia i poprawić ogólne funkcjonowanie, zdrowie i samopoczucie. Jednak osoby po udarze mózgu spędzają około 75% godzin w pozycji siedzącej, więcej niż ich rówieśnicy w tym samym wieku. Tymczasem chodzenie jest jedną z najbardziej dostępnych dla nich form aktywności fizycznej – 95% osób może chodzić 11 tygodni po incydencie. Ponadto chodzenie jest preferowaną formą aktywności fizycznej w tej grupie chorych , uważaną za najbardziej dostępną, przyjemną i często towarzyską. Kluczowym pytaniem jest, w jaki sposób wspierać osoby z udarem, aby więcej chodziły? (more…)

Acceptance and Commitment Therapy, Covid, Health Psychology, Mental Health, Public Health

Terapia akceptacji i zaangażowania: Obiecujące podejście dla osób żyjących z długim covidem (ang. long COVID)

Amy Barradell, University Hospitals of Leicester NHS Trust

Gdybyś usłyszała „długi covid”, co by to dla ciebie znaczyło?

Część osób, które chorowały na COVID-19 (od ang. coronavirus disease 2019), nadal doświadczało wyniszczających objawów przez ponad 4 tygodnie po ostrej infekcji. Zgłaszały one zarówno objawy fizyczne (np. duszność, zmęczenie), jak i psychiczne (np. lęk, zaburzenia poznawcze). Osoby doświadczające tych symptomów nazywają je „długim covidem”.

(more…)

Behavioural theory

Zastosowanie technik zmiany zachowania w praktyce: Wykorzystanie dostępnych narzędzi

You need to add a widget, row, or prebuilt layout before you’ll see anything here. 🙂

Marta Moreira Marques, NOVA University of Lisbon, Portugalia

 

Techniki zmiany zachowania są podstawą interwencji dotyczacych jego modyfikacji. Niezależnie od tego, czy próbujesz pomóc komuś zwiększyć aktywność fizyczną, rzucić palenie lub lepiej przestrzegać schematu przyjmowania leków, techniki zmiany zachowania są narzędziami do twojej dyspozycji. Popularne techniki obejmują: wyznaczanie celów, samomonitorowanie, dostarczanie informacji o zachowaniu i zarządzanie emocjami.

Wielu profesjonalistów prawdopodobnie stosowało je w praktyce klinicznej, nie nazywając ich w ten sposób. Jednak, aby być maksymalnie skutecznym w pomaganiu klientom lub pacjentom w modyfikacji ich zachowania, techniki powinny być używane w systematyczny i racjonalny sposób (patrz: na przykład wcześniejszy post na tym blogu “Jak wyznaczać cele, które działają“). Stawia to przed zapracowanymi praktykami dwa trudne pytania: (more…)

Communication

Skuteczna komunikacja na temat ryzyka jest czymś więcej niż zmianą zachowań: porozmawiajmy o osobistej ocenie ryzyka

Victoria Woof i David French, Manchester Centre for Health Psychology, University of Manchester, Wielka Brytania

Tradycyjnie w obszarze medycyny i psychologii zdrowia pracownicy opieki zdrowotnej przekazywali pacjentom spersonalizowane informacje o ryzyku wystąpienia choroby w celu jej zapobiegania. Jeśli informowanie o ryzyku ułatwia zmianę zachowań zdrowotnych, może potencjalnie ograniczyć rozwój choroby i wykryć ją w stadium, które można leczyć. Przykładem może być informowanie o ryzyku wystąpienia chorób sercowo-naczyniowych, by promować ćwiczenia fizyczne i poprawę diety, tym samym zmniejszając prawdopodobieństwo wystąpienia choroby. Istnieją jednak inne możliwe cele i efekty, które należy rozważyć przy przekazywaniu informacji o ryzyku choroby. Ponadto cele pracowników służby zdrowia i pacjentów lub członków społeczeństwa nie zawsze muszą być zbieżne. Zidentyfikowano kilka powiązanych celów informowania o ryzyku, w tym ułatwianie podejmowania świadomych wyborów i wywoływanie odpowiednich reakcji afektywnych, a także motywowanie do zmiany zachowań. (more…)

Motivation, Planning, Stress

Utrzymywanie dobrostanu w pracy dzięki jej modyfikowaniu

Janne Kaltiainen i Jari Hakanen, Finnish Institute of Occupational Health, Finlandia

Jakie aspekty mojej pracy są dla mnie motywujące, angażujące i najbardziej korzystne dla mojego samopoczucia? Co mogę zrobić, by było ich więcej?

Gdy pielęgniarka z długim stażem i dużym doświadczeniem zawodowym poczuła się zestresowana, a jednocześnie znudzona rutyną w swojej pracy, zaczęła zadawać sobie powyższe pytania. Odpowiedzi skłoniły ją do podjęcia mentoringu wobec młodszych koleżanek i kolegów, co pomogło jej poczuć się bardziej kompetentną w pracy, pogłębić relacje z innymi, a także ponownie odnaleźć sens w codziennych czynnościach. Ta niewielka zmiana w sposobie wykonywania pracy poprawiła jej dobrostan związany z pracą, a co ważne, nie zaszkodziła ogólnemu funkcjonowaniu i efektywności szpitala. To raczej jej koleżanki i koledzy poczuli się bardziej wspierani, a ogólna atmosfera w pracy uległa poprawie.

(more…)

Public Health, Stakeholders

Budowanie pomostu pomiędzy badaniami behawioralnymi a praktyką w celu poprawy zdrowia

Katherine Brown, University of Hertfordshire, United Kingdom

Treść tego wpisu na blogu została częściowo zaczerpnięta z moich doświadczeń w pracy na dwóch etatach: na uniwersytecie i w samorządowym wydziale zdrowia publicznego, gdzie miałam okazję wykorzystać w praktyce swoje umiejętności w zakresie badań, opracowywania interwencji i ich ewaluacji.

Niezależnie od tego, czy zamawiasz, zarządzasz, projektujesz czy dostarczasz usługi zdrowotne, istnieje duże prawdopodobieństwo, że istnieje przynajmniej jedno zachowanie, które użytkownicy usług muszą zmienić, aby usługi te osiągnęły zamierzone cele. Dzieje się tak dlatego, że niezależnie od tego, na jaką chorobę  jest ukierunkowana ta usługa, tzn. czy jest to choroby zakaźna (np. grypa, Covid-19, gruźlica, zakażenia przenoszone drogą płciową), czy niezakaźna (np. choroby serca, POChP, cukrzyca typu 2, otyłość), sposób zachowania ludzi przyczynia się do ogólnego obciążenia tymi chorobami. Nie oznacza to, że należy obwiniać ludzi za ich zły stan zdrowia i uważać, że tylko oni są odpowiedzialni za własne zdrowie i samopoczucie. Wręcz przeciwnie! Stan zdrowia danej osoby jest także konsekwencją uwarunkowań genetycznych, biologicznych, społecznych i środowiskowych. Uwzględnienie tych czynników ma kluczowe znaczenie dla poprawy i ochrony zdrowia.

(more…)