Brief behavioural intervention, Communication, Interventions, Physical activity

Laat Ieder Consult in de gezondheidszorg Tellen: bevorderen van lichaamsbeweging in de gezondheidszorg

Door Amanda Daley, Loughborough Universiteit, Verenigd Koninkrijk

In het Verenigd Koninkrijk en Ierland is het initiatief “Making Every Contact Count (MECC)” (in het vervolg Laat Ieder Consult Tellen) erop gericht om de duizenden consulten die dagelijks plaatsvinden tussen gezondheidswerkers en patiënten te gebruiken om gezonde gedragsveranderingen te bevorderen. Specifieker is Laat Ieder Consult Tellen erop gericht om gezondheidswerkers in staat te stellen en aan te moedigen om gebruik te maken van natuurlijk voorkomende gelegenheden in de routinepraktijk om kortdurende interventie voor gedragsverandering bij patiënten aan te bieden. Het succes van benaderingen zoals Laat Ieder Consult Tellen hangt af van de bereidheid van zorgverleners om deze gesprekken dagelijks tijdens consulten te voeren. Laat Ieder Consult Tellen is voor iedereen en is niet beperkt tot specifieke zorgverleners, zorgdiensten of patiënten. Om deze redenen kan Laat Ieder Consult Tellen ongelijkheden op gezondheidsgebied verminderen, gezien een inclusieve aanpak wordt gehanteerd waarbij alle patiënten deze ondersteuning krijgen tijdens consulten. (more…)

Cancer, Fear

What if it comes back? The question that is on the minds of those who experienced cancer treatment and their loved ones

By Gozde Ozakinci, University of Stirling 

Cancer is very much associated with scary statistics. For instance, like the one ‘1 in 2 people will develop some form of cancer in their lifetime’.  But there are encouraging developments too that suggests that cancer survival rates are improving.  The last count in 2018 suggests that there are nearly 44 million people who survived the cancer diagnosis and treatment in the world. This is welcome news to those who have experienced cancer diagnosis and treatment. 

The improvement in survival rates also means that more and more people live with the consequences of cancer treatment. One of these consequences is experiencing fears about cancer coming back. In the literature, it is defined as “fear, worry, or concern relating to the possibility that cancer will come back or progress” and recognised widely as one of the most significant issues that impact on the quality of life of those living after a cancer diagnosis.  (more…)

Communication

Begrijpen wat orgaandonatie beïnvloedt

Door Dr. Lee Shepherd, Northumbria universiteit, Verenigd Koninkrijk, Professor Ronan E.. O’Carroll, universiteit van Stirling, Verenigd Koninkrijk en Professor Eamonn Ferguson, universiteit van Nottingham, Verenigd Koninkrijk

Er zijn talloze verhalen over hoe transplantatie van overleden organen mensen een levenslijn heeft geboden. Sterker nog, elke overleden orgaandonor kan het leven van negen mensen veranderen. Er zijn echter te weinig organen beschikbaar voor transplantatie. Dit tekort leidt tot grote wachtlijsten en mensen die overlijdenvoordat ze een orgaan krijgen. Daarom moeten we begrijpen welke factoren van invloed zijn op de waarschijnlijkheid dat iemand zijn organen doneert wanneer de persoon zelf te overlijden komt.

(more…)

Dyadic interventions, Goal setting, Physical activity, Social Support

“Zin in een wandelingetje?” Dyadische ondersteuning voor gedragsverandering bij lopen na een beroerte


Door Stephan Dombrowski, Universiteit van New Brunswich, Canada

Weglopen van de dood
Wandelen is een van de meest basale vormen van menselijke beweging en wordt in verband gebracht met een groot aantal voordelen voor de gezondheid. Bewijs geeft aan dat er aanwijzingen zijn dat mensen die meer wandelen minder kans hebben om vroegtijdig te sterven, wat suggereert dat het mogelijk is om van de dood weg te lopen (in ieder geval voor een tijd). 

Lopen en beroerte
Wandelen als vorm van lichaamsbeweging is vooral nuttig voor mensen met een beroerte, een belangrijke oorzaak van invaliditeit bij volwassenen. Regelmatig fysieke activiteit na een beroerte kan het risico op een nieuwe beroerte verminderen. Het kan helpen bij het herstel, het algemeen functioneren, de gezondheid en het welzijn verbeteren. Mensen met een beroerte brengen ongeveer 75% van de wakkere uren zittend door, dit is meer dan hun leeftijdsgenoten. Toch is lopen een van de meest haalbare vormen van fysieke activiteit na een beroerte – 95% van de mensen kan 11 weken na een beroerte lopen. Bovendien is wandelen een favoriete vorm van fysieke activiteit voor mensen met een beroerte. Zij ervaren wandelen vaak als toegankelijk, plezierig en vaak gezellig. De hamvraag is hoe we mensen met een beroerte kunnen ondersteunen om meer te gaan lopen.  (more…)

Acceptance and Commitment Therapy, Covid, Health Psychology, Mental Health, Public Health

Acceptatie- en commitmenttherapie: Een veelbelovende aanpak voor mensen die leven met Long COVID

Geschreven door Amy Barradell, University Hospitals of Leicester NHS Trust

Als ik tegen jou zou zeggen, Long Covid, wat betekent dat dan voor jou?

Een subgroep van mensen die Coronavirus 2019 (COVID-19) hebben opgelopen, hebben nog langer dan 4 weken na hun acute infectie last van belemmerende symptomen. Ze melden vaak zowel lichamelijke (bijv. ademnood, vermoeidheid) als psychologische (bijv. angst, cognitieve beperkingen) symptomen. Degenen die deze symptomen ervaren, noemen het ‘Long COVID’.

(more…)

Behavioural theory

Het toepassen van gedragsveranderingstechnieken in de praktijk: Gebruik maken van beschikbare tools

Door Marta Moreira Marques, NOVA Universiteit van Lissabon, Portugal

Gedragsveranderingstechnieken zijn de bouwstenen van gedragsveranderingsinterventies. Of je nu iemand probeert te helpen zijn fysieke activiteit te verhogen, te stoppen met roken of zich beter aan een medicatieregime te houden, gedragsveranderingstechnieken zijn de tools die tot je beschikking staan. Veelvoorkomende gedragsveranderingstechnieken zijn onder andere doelen stellen, zelfmonitoring, het verstrekken van informatie over een gedrag en emoties beheren.

(more…)

Communication

Effectieve risicocommunicatie gaat over meer dan verandering in gedrag: laten we het hebben over persoonlijke risico inschattingen

Zorgverleners in de medische en gezondheidspsychologie informeren traditioneel gezien de patiënten over hun persoonlijke ziekterisico met als doel ziekte te voorkomen. Waar risicocommunicatie bijdraagt aan veranderingen in gezondheidsgedrag, kan het mogelijk de ontwikkeling van ziekte reduceren en ziektes op behandelbare stadia opsporen. Bijvoorbeeld door het risico op cardiovasculaire ziekte te communiceren om meer fysieke activiteit te promoten en verbeterde voeding te bevorderen om het risico te verminderen. Er zijn echter andere mogelijke doelen en uitkomsten om in overweging te nemen bij het verstrekken van informatie over ziekterisico’s. Daarbij kan het zo zijn dat de doelen van zorgverleners en patiënten of van het publiek niet altijd op elkaar aansluiten. Verschillende gerelateerde doelen van risicocommunicatie zijn geïdentificeerd, waardoor het faciliteren van geïnformeerde keuzes en het produceren van passende affectieve reacties, als het motiveren van verandering van gedrag.

(more…)

Motivation, Planning, Stress

Goed blijven voelen op werk door baanboetseren

Door Janne Kaltiainen en Jari Hakanen, Finnish Institute of Occupational Health, Finland 

Welke onderdelen van mijn werk vind ik motiverend, boeiend en het meest bevorderlijk voor mijn welzijn? Wat kan ik doen om meer van deze dingen uit mijn werk te halen?

Een verpleegkundige met een lange carrière en veel expertise begon haarzelf dit af te vragen, nadat ze merkte dat ze zich gestrest en verveeld op werk voelde en dat ze het gevoel had dat ze in een sleur zat. De antwoorden van deze vragen leiden haar naar het mentorschap van enkele van haar jongere collega’s. Dit mentorschap zorgde ervoor dat ze zich meer competent voelde in haar werk, meer verbonden was met haar collega’s en ze weer betekenis begon te vinden in haar dagelijkse routine. Deze kleine verandering in haar werkaanpak verbeterde haar werkgerelateerde welzijn, maar daarnaast ook belangrijk gezien, schaadde het de werking en effectiviteit van het ziekenhuis niet. Integendeel, haar collega’s voelde zich beter ondersteund door het mentorschap en de werkatmosfeer verbeterde. 

(more…)

Public Health, Stakeholders

Samenwerking tot stand brengen tussen gedragsonderzoek en de praktijk om de gezondheid te verbeteren 

Door Katherine Brown, University of Hertfordshire, Verenigd Koninkrijk

De inhoud van deze blog is deels ontleend aan mijn eigen ervaringen tijdens het werken in een gesplitste rol tussen een universiteit en een lokale overheidsinstantie voor volksgezondheid, met de mogelijkheid om mijn onderzoek naar interventie ontwikkeling en evaluatie vaardigheden toe te passen in de praktijk.

Of je nou gezondheidsdiensten aanvraagt, beheert, ontwerpt of aflevert, dan is er de mogelijkheid dat er minstens een gedrag is dat uw gebruikers moeten veranderen om uw dienst zo succesvol het doel te kunnen behalen. Dit komt door de manier waarop het gedrag van mensen bijdraagt aan de ziekte zelf, ongeacht of de ziekte(s) waar uw dienst zich op richt overdraagbaar (bijvoorbeeld griep, COVID-19, tuberculose, of SOA’s) of niet overdraagbaar (bijvoorbeeld hartziektes, COPD, type 2 diabetes, obesitas) zijn. Dat wil niet zeggen dat mensen de schuld moeten krijgen van hun eigen slechte gezondheid of dat ze moeten worden gezien als de enige die verantwoordelijk is voor hun eigen gezondheid en welzijn. Juist het tegenovergestelde! De gezondheidstoestand van een persoon is ook het gevolg van genetische, biologische, sociale en omgevingsdeterminanten. 

(more…)

Communication, Implementation

Verloren (en Gevonden) in vertaling: effectieve communicatie met patiënten

Door Zuzana Dankulincova en Pavol Jozef Safarik, Universiteit van Slowakije

Hoewel de meeste onderzoekers zich ervan bewust zijn dat het verspreiden van studieresultaten deel uitmaakt van hun ethische verantwoordelijkheid naar de onderzoeksdeelnemers (en willen dat hun onderzoeksresultaten duidelijke en praktische implicaties hebben), kan de overgang van de bekendheid van bewijsmateriaal tot het wijdverspreide toepassen hiervan veel tijd in beslag nemen. Wetenschappelijke kennis wordt niet altijd toegepast in de dagelijkse praktijk; wanneer dat wel gebeurt, gebeurt dat meestal niet consequent of systematisch

(more…)