Από Amy O’Donnell, Newcastle University, UK

Τα επίπεδα κατανάλωσης αλκοόλ μειώθηκαν πρόσφατα σε ορισμένα μέρη της Ευρώπης, ιδίως μεταξύ των νέων. Ωστόσο, η υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ παραμένει ένας σημαντικός παράγοντας κινδύνου για κακή υγεία και πρόωρο θάνατο. Η παροχή απλών, σύντομων συμβουλών σε όσους αναγνωρίζονται ως βαριά πότες μπορεί να βοηθήσει στη μείωση της ποσότητας αλκοόλ που καταναλώνουν τα άτομα, ειδικά όταν παραδίδονται από κλινικούς ιατρούς πρωτοβάθμιας περίθαλψης, όπως γενικοί ιατροί ή νοσοκόμοι/ες. Οι σύντομες συμβουλές για το αλκοόλ περιλαμβάνουν μια σύντομη, τεκμηριωμένη, δομημένη συνομιλία που στοχεύει να παρακινήσει και να υποστηρίξει έναν ασθενή να εξετάσει μια αλλαγή στη συμπεριφορά του σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ για να μειώσει τον κίνδυνο βλάβης. Ακόμα δεν έχουμε εντοπίσει πλήρως τα βασικά συστατικά αυτών των συνομιλιών, αλλά η παροχή εξατομικευμένων σχολίων σχετικά με την κατανάλωση αλκοόλ ενός ασθενούς και η ενθάρρυνσή τους να παρακολουθούν την κατανάλωση ποτού, φαίνεται να είναι ιδιαίτερα αποτελεσματικά μέρη του πακέτου.

Ωστόσο, η λήψη τεκμηριωμένων θεραπειών και παρεμβάσεων στην υγειονομική περίθαλψη είναι ένα αργό και δύσκολο εγχείρημα. Ορισμένες εκτιμήσεις υποδηλώνουν ότι χρειάζονται 17 χρόνια, κατά μέσο όρο, για τα ευρήματα της έρευνας να μετατραπούν σε καθημερινή κλινική πρακτική. Μετά από τρεις δεκαετίες έρευνας, 70+ τυχαιοποιημένες ελεγχόμενες δοκιμές και πολλές ανασκοπήσεις δημοσιευμένων μελετών, οι σύντομες συμβουλές για το αλκοόλ δεν παρέχονται τακτικά σε συστήματα πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης σε όλο τον κόσμο. Για να καταλάβουμε γιατί οι σύντομες συμβουλές για το αλκοόλ δεν έχουν ενσωματωθεί πλήρως στην πρωτοβάθμια περίθαλψη, πρέπει να εξετάσουμε πολλές διαφορετικές προοπτικές για το πρόβλημα, συμπεριλαμβανομένων των απόψεων εκείνων των ατόμων που παρέχουν υγειονομική περίθαλψη (κλινικοί ιατροί) και εκείνων που τη χρησιμοποιούν (ασθενείς).

Λοιπόν, τι μας λένε οι άνθρωποι που εμπλέκονται στην παράδοση και τη λήψη σύντομων συμβουλών για το αλκοόλ στην πρωτοβάθμια περίθαλψη για τις προκλήσεις που αντιμετωπίζουν;

Μερικά κοινά ζητήματα που εγείρονται από τους ιατρούς και τις νοσοκόμες περιλαμβάνουν το γεγονός ότι δεν έχουν αρκετό χρόνο, εκπαίδευση ή οικονομικούς πόρους για να παρέχουν συμβουλές για το αλκοόλ στους ασθενείς τους. Ωστόσο, η παροχή επιπλέον πληρωμών σε ιατρούς δεν είναι απαραίτητα μια αποτελεσματική στρατηγική. Μια πρόσφατη μελέτη διαπίστωσε ότι η εισαγωγή οικονομικών κινήτρων για παροχή συμβουλών για το αλκοόλ στην πρωτοβάθμια φροντίδα της Αγγλίας δεν είχε σχεδόν καμία επίδραση στα ποσοστά παράδοσης. Άλλες έρευνες δείχνουν ότι οι στάσεις και οι πεποιθήσεις των κλινικών για τη συνάφεια, την ευαισθησία και τη συνολική αξία της συζήτησης σχετικά με το αλκοόλ σε τακτικές διαβουλεύσεων με τους ασθενείς θα μπορούσαν να διαδραματίσουν μεγαλύτερο ρόλο στο να επηρεάσουν την κλινική πρακτική. Για παράδειγμα, ορισμένοι ιατροί αμφιβάλλουν ότι οι ασθενείς τους θα είναι δεκτικοί στις συμβουλές σχετικά με την αλλαγή της συμπεριφοράς τους στην κατανάλωση αλκοόλ, ιδιαίτερα όσων καταναλώνουν μεγάλες ποσότητες. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στην έλλειψη εμπιστοσύνης στην αποτελεσματικότητα των ψυχολογικών θεραπειών για την υπερβολική κατανάλωση αλκοόλ, αλλά και επειδή οι ιατροί ανησυχούν ότι ενδέχεται να προσβάλλουν τους ασθενείς θέτοντας το θέμα της κατανάλωσης αλκοόλ.

Λιγότερη έρευνα έχει διεξαχθεί στην διερεύνηση των απόψεων των ασθενών σε αυτά τα θέματα. Μελέτες αναφέρουν ότι οι περισσότεροι άνθρωποι πιστεύουν ότι είναι αποδεκτό για τους ατρούς ή τους νοσηλευτές να ρωτήσουν για την κατανάλωση αλκοόλ τους και θεωρούν τέτοιες συμβουλές για τον τρόπο ζωής ως πολύτιμο μέρος της υγειονομικής περίθαλψης, ιδιαίτερα για εκείνους με υποκείμενες ή / και αλκοολικές καταστάσεις υγείας. Όπως και ορισμένοι ιατροί, ωστόσο, οι ασθενείς είναι λιγότερο σίγουροι ότι οι πότες θα ήταν ανοιχτοί να μιλήσουν για την κατανάλωση αλκοόλ με κλινικούς ιατρούς. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πρόκληση είναι ότι πολλοί ασθενείς παρουσιάζουν περιορισμένη ευαισθητοποίηση σχετικά με το δικό τους επίπεδο κατανάλωσης. Αυτό οφείλεται, εν μέρει, στο γεγονός ότι ο υπολογισμός του ποσοστού αλκοόλ στην πραγματικότητα είναι αρκετά δύσκολος.

Αλλά είναι επίσης, επειδή για πολλούς από εμάς, η κατανάλωση αλκοόλ δεν αντιμετωπίζεται ως προς το πόσο αυξάνει τον κίνδυνο για συγκεκριμένες καταστάσεις και ασθένειες (δηλαδή, τον τρόπο με τον οποίο οι κλινικοί ιατροί, οι επαγγελματίες της δημόσιας υγείας ή οι επιδημιολόγοι βλέπουν την κατανάλωση), αλλά μάλλον σε όρους του κεντρικού ρόλου που παίζει στη διασκέδαση, την ευχαρίστηση και στους εορτασμούς. Αυτό σημαίνει ότι ορισμένοι ασθενείς ενδέχεται να είναι απρόθυμοι να αναγνωρίσουν είτε το ότι πίνουν πολύ, ή / και να ρωτήσουν γιατί ο πάροχος υγειονομικής περίθαλψης τους ζητά να το μειώσουν. Συνδεδεμένοι με αυτό το ζήτημα, οι ασθενείς μας λένε ότι ήδη εφαρμόζουν μια σειρά στρατηγικών για τον περιορισμό της κατανάλωσης αλκοόλ, αλλά τα βλέπουν ως βασισμένα σε «μαθήματα ζωής» που έμαθαν από τις δικές τους οικογένειες, φίλους και κοινωνικές ομάδες. Και πάλι, ορισμένοι ασθενείς βλέπουν περιορισμένο όφελος στις συμβουλές που μπορεί να προσφέρουν οι ιατροί ή οι νοσηλευτές σχετικά με την κατανάλωση ποτού, το οποίο μπορεί να φαίνεται αποσυνδεδεμένο από την πραγματική ζωή.

Πρακτικές Συμβουλές

Πώς μπορούμε λοιπόν να χρησιμοποιήσουμε όλες αυτές τις απόψεις, αντιλήψεις και εμπειρίες για να βελτιώσουμε την εφαρμογή σύντομων συμβουλών για το αλκοόλ στην πρωτοβάθμια υγειονομική περίθαλψη;

• Πρώτον, να είστε βέβαιοι ότι είναι εντάξει να ρωτήσετε για το ποτό. Υπάρχουν ελάχιστες ενδείξεις ότι οι ασθενείς θα προσβληθούν εάν ρωτήσετε σχετικά με τις συνήθειες κατανάλωσης αλκοόλ.
• Φροντίστε να κάνετε ερωτήσεις σχετικά με το «πώς» και το «γιατί» οι ασθενείς πίνουν πραγματικά, και όχι απλώς «πόσο». Αυτό θα ενισχύσει τη συνάφεια και τη σημασία οποιωνδήποτε συμβουλών δίνετε, αναγνωρίζοντας τις κοινωνικές και πολιτιστικές αξίες που διαμορφώνουν την κατανάλωση των ασθενών.
• Στη συνέχεια, με βάση αυτό που οι ασθενείς σας λένε για τις καταστάσεις στις οποίες είναι πιο πιθανό να πιούν, βοηθήστε τους να αναπτύξουν προληπτικές στρατηγικές που στοχεύουν συγκεκριμένα σε αυτές τις κρίσιμες στιγμές κινδύνου. Όπου είναι δυνατόν, δημιουργήστε αυτές τις στρατηγικές γύρω από τις τακτικές που πολλοί ασθενείς ήδη βλέπουν ως εφικτές και αποτελεσματικές. Για παράδειγμα, περιορίζοντας την κατανάλωση σε συγκεκριμένες ρυθμίσεις, όπως στο σπίτι, ή με συγκεκριμένες κοινωνικές ομάδες, όπως τα παιδιά.
• Τέλος, δεδομένου ότι ο κλινικός χρόνος είναι πάντα περιορισμένος, εστιάστε στην παροχή σύντομων συμβουλών για το αλκοόλ σε ασθενείς που παρουσιάζουν παθήσεις όπου υπάρχει αναγνωρισμένη σχέση με βαριά κατανάλωση αλκοόλ, όπως υψηλή αρτηριακή πίεση, ψυχική ασθένεια ή τα γαστρικά προβλήματα. Αυτό θα βοηθήσει στη στόχευση της χρήσης πολύτιμων πόρων και μπορεί επίσης να είναι πιο αποδεκτή και ελκυστική για τους ίδιους τους ασθενείς.

[Μεταφράστηκε από Άγγελο Κασσιανό]